De ‘na de vakantie’ dip!

✨Elvira’s blog✨ 

Even een iets minder positieve blog dit keer.

Ik hoor vaak van mensen: “Wat ben jij toch altijd positief”.
Ook als ze horen en zien wat ik binnen SAME4ALL allemaal doe en hoe wij mensen inspireren, gaat iedereen er vaak vanuit dat alles bij mij altijd positief is.

Ja, ik sta zeker positief in het leven, maar dat wil niet zeggen dat ik me ook altijd positief voel.

Afgelopen week bijvoorbeeld. Misschien herken je het wel, je bent op vakantie geweest en op het moment dat je weer thuis komt is het alsof jouw heerlijke vakantiebubbel plotsklaps is doorgeprikt. Je bent meteen weer terug in de realiteit en alles gaat gewoon weer door zoals het voor je vakantie ook ging.

Ik ervaar dit echt als een vrij zwaar moment. Ik heb namelijk altijd enorm veel last van het ‘zwarte gat’ gevoel. Ik voel dit bijvoorbeeld wanneer een voorstelling waar ik in speel is afgelopen, maar dus ook heel sterk na elke vakantie. Bijna elke mooie gebeurtenis sluit ik af met een naar gevoel die zeker een paar dagen duurt.

Dit is dus zo’n moment dat ik het allemaal even niet zo positief kan zien. Wat ik bedoel is dat ik me echt dagenlang slecht kan voelen. Ik kan even niet meer genieten van de dingen die ik voor de vakantie allemaal deed. Ik voel een constante heimwee en probeer zoveel mogelijk vast te houden aan het vakantiegevoel.

Uiteraard probeert iedereen in mijn omgeving me te helpen om uit dit negatieve gevoel te komen. Ze noemen alle leuke vooruitzichten op, maken veel grapjes om de dagen wat luchtiger te maken en dit geeft mij juist het gevoel dat het gevoel er niet mag zijn. Dat ik me er overheen moet zetten en gewoon maar door moet gaan met alles.

Maar, er is een reden dat ik mij zo voel. Het is namelijk zo dat ik me altijd 100% inzet voor de dingen waar ik energie van krijg. Doordat het dingen zijn waar ik energie van krijg, krijg ik die 100% die ik geef ook meteen weer terug. Ik hoef dus niet een heel zomerlang op te laden voor iets waar ik zelf niet gelukkig van word. En wanneer ik terug ben komt alles even op me af, ik ‘moet’ weer. Ik ben niet meer alleen bezig met het opladen van mijn eigen batterij, maar ook die van de mensen om mij heen. Er zijn weer allerlei verplichtingen, ook al doe ik elke dag iets waar ik ontzettend gelukkig van word. Mijn valkuil is dat ik vaak te veel geef en vaak te weinig tijd neem om mezelf op te laden, simpelweg omdat ik mezelf vergeet.

Wanneer de tijd verstrijkt en ik weer een beetje in mijn ritme zit wen ik langzaam weer aan alles, begin ik mijn energie weer te verdelen en komt er weer wat structuur in mijn dagen.
Hoe fijn dat ik me in de vakantie even helemaal kan opladen. Dat ik dan echt voor mezelf kan kiezen.

Maar het kan toch niet de bedoeling zijn dat ik dit alleen in de vakantie doe.

Oftewel, komend jaar mag ik mezelf niet weer kwijtraken. Dit jaar ga ik ervoor zorgen dat ik mezelf het hele jaar door als prioriteit zie zodat mijn batterij opgeladen blijft. Wie weet helpt het me om de volgende keer na de vakantie niet weer in zo’n zwart gat te vallen. We gaan het volgend jaar zien.

Goed, deze week ben ik doorgekomen. Het was een week waarin ik me slecht voel, maar dat was oké. Als het maar niet langer duurt dan 1 week! Dus afgelopen week even geen ‘positieve Elvira’. Deze week had ik even nodig om tot dit inzicht te komen en om uit te vogelen hoe ik me overal voor de volle 100% overal in kan zetten, zonder mezelf te verliezen.