✨Elvira’s blog✨

Wat is het toch een heerlijk gevoel als je iets hebt gevonden waar je een passie voor hebt.

Een hele tijd heb ik genoegen genomen met hoe mijn dagen er uitzagen.
Vroeg op, niet uit bed kunnen komen, werken, elke 5 minuten op de klok kijkend om vervolgens uitgeteld op de bank te belanden na een slopende dag.
Een tijdje nam ik hier genoegen mee.

Waarom nam ik hier genoegen mee? Omdat ik dacht dat dit zo hoorde. Het was hoe het was. Je kan nou eenmaal niet alles hebben. Werk blijft uiteindelijk gewoon werk en je zal moeten accepteren dat je ’s avonds gesloopt en moe thuis komt, op tijd je bed in duikt om vervolgens het hele riedeltje weer opnieuw te beleven.
Ik dacht oprecht dat dit normaal was, dat iedereen dit ervaarde en dat dit ‘het lot van de mens’ was.

Maar man wat had ik mij vergist. Want ik kwam op een punt waar ik steeds moeilijker mijn bed uit kwam, ik elke 2 minuten op de klok keek om vervolgens wéér uitgeteld op de bank te belanden na een energieslopende dag. Ik had geen puf meer voor afspraken met vrienden, want er was geen energie meer uit te krijgen.

Toen ben ik gestopt.

Gewoon gestopt met werken.
Van het ene op het andere moment zat ik thuis. Ik had geen zin meer in de dagelijkse sleur waarvan ik lange tijd dacht dat dit ‘het leven’ was.

Ik stopte en omdat ik stopte was er weer ruimte. Ruimte om de leuke dingen te zien die het leven te bieden heeft.
De ontspannenheid die het kent, de lol en het plezier die het in zich heeft en de vrijheid die het kan geven.
Ik her-ontdekte mijn passie en al snel kwam er van alles op mijn pad.
Ik mocht van mijn passie mijn baan maken. En tot op de dag van vandaag ben ik blij dat ik het lef heb gehad om de stap te zetten, mijn (financieel) veilige leventje vaarwel te zeggen.

Want man wat had ik mij vergist.
Tegenwoordig maakt het niet uit hoe vroeg ik mijn bed uit moet, ik ben meteen klaarwakker. Als ik op de klok kijk zijn er uren voorbij gegaan in plaats van minuten en als ik aan het eind van de dag thuis kom heb ik nog bergen energie over om wat dan ook te doen.

Het leven is niet zo zwart wit als ik het zag. Het leven is zelfs heel kleurrijk, ik had alleen de verkeerde kant gekozen. De kant die mij niet kon bieden wat ik nodig had. De kant die de dag van een ander wellicht veel kleur kan geven, maar die mijn dag zwart wit kleurde.

Wat ben ik blij dat ik me destijds heb vergist. Ik zie nu hoe het leven ook kan zijn. Wat is het toch een heerlijk gevoel als je iets hebt gevonden waar je een passie voor hebt!