✨Elvira’s wekelijkse column✨

“Hoe gaat het met je?” Stelt iemand je de vraag. “Ja, het gaat best wel heel erg goed!”. “Oh ja? Wat ben je nu allemaal aan het doen dan?”.

Het is een automatische reactie die waarschijnlijk iedereen wel eens heeft gebruikt. En het is ook best logisch om dat te zeggen.

Een paar jaar geleden heb ik een tijd op Ibiza gewoond. Heerlijk natuurlijk, maar dan kom je terug en moet je altijd weer even ‘inkomen’. Ik had nog niet meteen een baan en ik was op dat moment ook nog niet druk in het theater of iets dergelijks. Maar het ging wel heel goed met me. Ik was gelukkig, deed leuke dingen en was vrolijk bezig om rustig mijn plek in Nederland weer te vinden.

Toen ik dus de vraag kreeg hoe het met me ging en ik antwoordde dat het heel goed ging, kreeg ik precies dezelfde opeenvolgende vraag. “Oh ja? Wat ben je nu aan het doen dan?”. “Ja niks. Ik doe even helemaal niks. Althans, ik doe wel heel veel. Maar ik heb nog geen baan en ben op dit moment ook nog niet actief in het theater.”

En toen volgde er een oordelende blik en een korte “oh” als reactie.

Ik ben me gaan afvragen of het nou daadwerkelijk zo raar is. Kijk, ik ben het er mee eens dat het fijn is om een baan te hebben. Het liefst natuurlijk een baan waar je gelukkig van wordt. Dat het lekker is om bezig te zijn, maar betekent dit dan dat je dit nodig hebt om je ‘goed’ te voelen? Volgens de maatschappij waarschijnlijk wel. Volgens de maatschappij gaat het goed met je wanneer je succes hebt.

En toch, hoe raar dat dus misschien ook is, ging het op dat moment enorm goed met mij. Gewoon omdat het goed ging en niet omdat daar perse een maatschappelijke reden achter zat.